Δημήτρης Παπανικολάου: "Είναι ζωτικής σημασίας να μείνουμε οι άνθρωποι σε επαφή με την Τέχνη."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Συμπληρώνοντας τον αξέχαστο Χορν, θα έλεγα ότι " ηθοποιός σημαίνει (πώς...πληρώνεις το) φως"!

Κατ' εμέ, ηθοποιός σημαίνει..." πώς", γενικότερα. Πώς πλάθεται και ερμηνεύεται ένας χαρακτήρας, παρακολούθηση του πώς προχωρά και εξελίσσεται η τέχνη μας, πώς φιλτράρεται ένας ρόλος μέσα από την προσωπικότητα του εκάστοτε ερμηνευτή, πώς λειτουργούν τα αντικρίσματα μας, πώς αντιλαμβανόμαστε την λειτουργία μας, πώς προχωράμε στην τέχνη μας με γνώμονες την αλήθεια και την παιδεία και πώς αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα του επαγγέλματός μας αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό ως επαγγελματία. Το τονίζω το τελευταίο διότι έτσι όπως έχει καταντήσει το επάγγελμα, όντως γυροφέρνουμε το...πώς μπορεί ο μέσος Έλληνας ηθοποιός να πληρώσει το ρεύμα, λογαριασμούς, εφορίες και λοιπά, όταν ειδικά σε ό, τι αφορά νέους ηθοποιούς οι οικονομικές απολαβές είναι από συμβολικές μέχρι εξευτελιστικές ή και ανύπαρκτες!!!

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Καλώς ήρθατε στον..." κόσμο μου"! Με βρίσκετε στην Βόρεια Εύβοια και συγκεκριμένα στο σπίτι της καρδιάς μου, στην Αιδηψό, με τον γιό μου Ανδρέα-Μάριο,την μητέρα μου που μόλις σήμερα πήγε για μπάνιο στη θάλασσα ύστερα από χρόνια, την αγαπημένη μου αδερφούλα, τον γαμπρό μου, την Σπίθα μας (Jack Russell) και τον κουμπάρο και παιδικό μου φίλο μετά της όμορφης γυναίκας του! Ως συνέχεια ενός ιδιαίτερου καλοκαιριού και μιας εποικοδομητικής φάσης εσωστρέφειας, ενδοσκόπησης, ανασυγκρότησης και προσαρμογής στα νέα δεδομένα, να φανταστείτε πως θυσίασα μια πιθανή έκτακτη συμμετοχή μου στις "Άγριες Μέλισσες''( κάτι που ήθελα και θέλω πολύ) προκειμένου να βρίσκομαι εδώ σε στενό οικογενειακό κύκλο, συνδυάζοντας το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Σκέφτομαι την συνέχεια με αισιοδοξία αλλά και ρεαλισμό. Μακάρι ύστερα να έρθουν και οι... "Μέλισσες! Ποιός ξέρει; Αλλά θεωρώ πρωτεύον το να είμαστε καλά με τον εαυτό μας και να υπάρχει εσωτερική ισορροπία γιατί μόνο έτσι τα πάμε καλά και με τους άλλους. Ξέρετε, πιστεύω ακράδαντα πως δεν έχουμε προβλήματα με τον οποιονδήποτε άλλον αλλά ότι όλα ξεκινούν από εμάς και την σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας. 

Ειρήσθω εν παρόδω, στέλνω τους χαιρετισμούς μου στην ιδιαίτερη πατρίδα μου την Θεσσαλονίκη, η οποία μου έχει λείψει! Πάει αρκετός καιρός από την τελευταία μου περιοδεία! 

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, πώς όμως πιστεύετε ότι μπορεί η Τέχνη να τις κάνει καλύτερες;

Η Τέχνη σε ολόκληρο το ευρύτατο φάσμα της, εξευγενίζει, παιδεύει (με την έννοια της παιδείας και όχι κουνώντας το δάχτυλο), θέτει ερεθίσματα για σκέψη και έτσι μειώνει την υπαρκτή μάστιγα του κοπαδισμού, δίνει εφόδια, έχει τη δύναμη μέχρι και να εγείρει επαναστάσεις! Το κυριότερο σε.. "ταξιδεύει". Με ασφάλεια και όλα τα προβλεπόμενα, είναι ζωτικής σημασίας λοιπόν να μείνουμε οι άνθρωποι σε επαφή με την Τέχνη. Πιστέψτε με, υπάρχουν τρόποι και θα προκύψουν και άλλοι ακόμα πιο καινοτόμοι! Ας τολμήσουμε με θάρρος, προσοχή και την απαραίτητη υπευθυνότητα.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Μεγάλο θέμα αυτό! Πιστεύω πως κοινός παρονομαστής είναι η παιδεία και τα προβλήματά της. Αυτό το πρόσφατο, το να περνάς δηλαδή με αδιανόητους βαθμούς σε σχολές λόγω της εντυπωσιακής πτώσης των βάσεων δεν είναι άσχετο! Όταν, δε, αποτυγχάνει ένα άτομο να περάσει εκεί ακριβώς που θέλει και καθώς "τυφλώνεται " από τα φώτα της δημοσιότητας που εκπέμπονται σχετικά με τον χώρο μας, θεωρεί ως εύκολη λύση το να βγει στην τηλεόραση! Όχι πλέον απαραίτητα στο θέατρο, αλλά στην τηλεόραση, να γίνει σταρ! Και το χειρότερο; Με το όποιο τίμημα! Και κάπου εκεί "χαλάει και η πιάτσα" που λέμε. Γιατί το θέματα δεν είναι απλώς να γίνεις γνωστός αλλά...πώς θα γίνεις γνωστός! Άλλο ένα "πώς"! Η αλήθεια απέχει πολύ: το ίδιο το επάγγελμα "ξερνάει " αργά ή γρήγορα εκείνον που "δεν". Από την άλλη και για να μην φανώ απόλυτος πολλά άτομα, φέρουν το " μικρόβιο " που λέμε, το νιώθουν ως ανάγκη έκφρασης, θέλουνε να "ταξιδέψουν" και παρόλο που γνωρίζουν τον απίστευτο ανταγωνισμό και τις εγγενείς δυσκολίες, κοπιάζουν και πετυχαίνουν! Συνεπώς είναι πολλές οι εκφάνσεις του θέματος που θέσατε.

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Σίγουρα μετά την παράσταση υπάρχει υπερένταση και η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο! Μιλώντας για μένα και τις δυόμισι δεκαετίες που κλείνω, δόξα τω Θεώ, στην δουλειά, το συναίσθημα που κυριαρχεί είναι ανάλογο με αυτό που κυριαρχεί μετά την ερωτική πράξη. Αλίμονο αν το θέατρο δεν είχε σχέση με τον έρωτα ή έστω τον ερωτισμό. Από κει και πέρα μετά από κάθε παράσταση όπως και μετά τον έρωτα τα συναισθήματα ποικίλλουν ανάλογα με το "πώς πήγε"! Τίποτα και ποτέ...δεν είναι ακριβώς ίδιο!

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Επίδαυρος 2008 , "Φοίνισσες" με το "Αμφι-Θέατρο" Σ. Α. Ευαγγελάτου, η γενική δοκιμή τελειώνει λόγω τεχνικών προβλημάτων των υπευθύνων του θεάτρου (και ουχί του Αμφι-Θεάτρου) στις 3.30 το πρωί, ο μεγάλος Σπύρος Ευαγγελάτος ανησυχεί για τις φωνές μας λόγω της υγρασίας που επικρατούσε. Στην πρεμιέρα ήταν και η πρώτη μου φορά που λόγω ρόλου έβγαινα προς το τέλος ενός έργου. Πριν τον Φυσσούν συγκεκριμένα. Μπουκάρω λοιπόν ως Αγγελιαφόρος φωνάζοντας και μόλις συναντώ την Αντιγόνη Βαλάκου επί της ορχήστρας, αρχίζω την σκηνή μας και ταυτόχρονα αισθάνομαι μια αδυναμία στη φωνή μου την οποία αντιλαμβάνεται και η Αντιγόνη και εφόσον είμαστε κοντά αρχίζουμε να επικοινωνούμε με τα μάτια σε δεύτερο επίπεδο ενώ παράλληλα η στιχομυθία μας προχωρούσε. Είχα τάση φυγής, να φανταστείτε! Όχι πως θα το έκανα ποτέ!!! Ειρήσθω εν παρόδω λόγω πτυχίου μου στο κλασσικό τραγούδι και ξέροντας κάποια πράγματα, ήταν η πρώτη, μία και μοναδική φορά που είχα γρέζι και πρόβλημα! Τελειώνει ο αρχικός μας διάλογός και πάω για τον μονόλογο μου...αποφασίζοντας μάλλον υποσυνείδητα να εντάξω το πρόβλημα στην δυναμική του ρόλου εφόσον ο αγγελιαφόρος φέρνει τα νέα από το πολεμικό μέτωπο. Λήξης συναγερμού και "αναπνέω" ξανά! Όλα πήγαν καλά τελικά.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την υπόλοιπη χρονιά;

Ζούμε μια κατάσταση πρωτόγνωρη! Καλοκαίρι και Καταχνιά, θα έλεγα! Όλα είναι θαμπά όπως ήταν και η φωνή μου στο προαναφερθέν περιστατικό. Μελετάω τρόπους εναλλακτικούς και ασφαλείς σε περίπτωση που λειτουργήσω το Θεατρικό Εργαστήρι στο 15ο Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών. Τα σχέδια για επανάληψη της επιτυχημένης παράστασης για όλη την οικογένεια "Η Καλύβα του μπαρμπα-Θωμά" στο Χυτήριο ματαιώνονται προς ώρας. Τέλος, είμαι σε επαφές (όχι στενές ακόμα ούτε τρίτου τύπου!!!) για να κάνω πάλι τηλεόραση μετά από χρόνια συνεχούς θεάτρου αλλά και μιας ταινίας που έκανα πέρυσι με τον Θανάση Τσαλταμπάση. Απομένει να δούμε αν με θέλει και η τηλεόραση! Έχει ο Θεός! Θα μου πεις " ΕΜΕΙΣ δεν έχουμε "! Ε, αυτό ακριβώς : να βρούμε να κάνουμε πράγματα! Να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες κι όχι να μεμψιμοιρούμε! Υγεία πάνω απ'όλα που λέει κι ο γιός μου! 

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Εύχομαι οι ευχές του κάθε ανθρώπου να μην μείνουν όνειρα απατηλά.

Και...όπως λέει και η σολωμική ρήση... ".. να 'ν' η ζωή μέγα καλό και πρώτο! "