Κωνσταντίνα Αργυροπούλου: "Οι δυσκολίες ξεπερνιούνται όταν πρωτοστατεί το "μαζί"."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Ο ηθοποιός είναι το φώς και ο μεγεθυντικός φακός της κοινωνίας, της ζωής μέσα σε αυτήν.

"Φωτίζει" εκεί που οι πολλοί άνθρωποι δεν βλέπουν ή αποφεύγουν να δουν.

Ο ηθοποιός, όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι, είναι παρατηρητής των άλλων αλλά και του εαυτού του.

Ο ηθοποιός για να είναι ηθοποιός πρέπει να αγαπά τον άνθρωπο και τις αδυναμίες του, να προσπαθεί να τις κατανοήσει κι όχι να τις κρίνει.

Οι χαρακτήρες των θεατρικών έργων έχουν πάθη και αδυναμίες, έχουν ελλείψεις, ελαττώματα και προτερήματα, όπως όλοι οι άνθρωποι.

Ο ηθοποιός καλείται να αγαπήσει χαρακτήρες που στην πραγματική ζωή μπορεί να μην τους άντεχε δευτερόλεπτο.

Αν δεν αγαπήσουμε τον χαρακτήρα που ερμηνεύουμε δεν θα τον δικαιώσουμε.

Ακόμη κι έναν χαρακτήρα που είναι παράδειγμα Προς αποφυγή, αν δεν βρούμε τα δίκια του για να τον ερμηνεύσουμε τότε και το κοινό δεν θα καταλάβει που σφάλει ο χαρακτήρας αυτός.

Ο ηθοποιός είναι ο προβολέας που ρίχνουμε στις σκοτεινές ρωγμές μας, στις ρωγμές όλων των ηθών, όλων των ζωών, όλων των κοινωνιών.

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, πώς όμως πιστεύετε ότι μπορούμε να τις κάνουμε καλύτερες;

Στις δύσκολες μέρες που βιώνουμε, ο μόνος τρόπος για να τις κάνουμε καλύτερες είναι η αλληλεγγύη.

Έβλεπα εν μέσω καραντίνας ανθρώπους να λένε πως μπορούν να κάνουν τα ψώνια του σούπερ μάρκετ για ευπαθείς ομάδες, έβλεπα ομάδες και συλλογικότητες να συλλέγουν τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης για όσους δεν είχαν την πολυτέλεια να αδειάσουν τα σούπερ μάρκετ.

Οι καλλιτέχνες να γεμίζουν τα σόσιαλ μίντια με δημιουργικότητα και φαντασία χωρίς να ζητούν κανένα αντίτιμο.

Οι δυσκολίες ξεπερνιούνται όταν πρωτοστατεί το "μαζί".

Πώς μπορεί η Τέχνη να «φωτίσει» το σκοτάδι του εγκλεισμού;

Ο εγκλεισμός μας έδειξε πόσο αναγκαία είναι η τέχνη για ακόμη μια φορά.

Η τέχνη έχει την ιδιότητα να δημιουργεί κόσμους.

Μέσω ενός βιβλίου, μιας ταινίας, μια σειράς, ενός ντοκιμαντέρ, ενός μουσικού δίσκου κλπ ξεφύγαμε από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μας.

Στην απελπισία που δημιουργούσαν τα ΜΜΕ, τον φόβο, την αβεβαιότητα, οι Τέχνες ήταν η όαση, μπήκαμε στους κόσμους που φτιάχνουν οι δημιουργοί και νιώθαμε για λίγο πως δεν άλλαξε τίποτα.

Πάντα σε δύσκολους καιρούς οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να ψυχαγωγηθούν ή να δημιουργήσουν.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Θεωρώ πως η γενιά μου κυρίως έχει περισσότερη επαφή με τις τέχνες εξαιτίας των πολλαπλών ερεθισμάτων.

Αν και στην βασική εκπαίδευση δεν δίνεται τόση σημασία στις τέχνες, την εποχή του ίντερνετ είναι πλέον προσβάσιμη οποιαδήποτε μορφή τέχνης, είτε για ψυχαγωγία είτε για εκμάθηση ή έρευνα.

Βάση της δικής μου εμπειρίας και βιωμάτων οι λόγοι που νομίζω ότι επιλεγούν όλο και περισσότεροι άνθρωποι την υποκριτική είναι πρώτα από όλα το μυστήριο γύρω από αυτήν, δεν έχει αυτό που λέμε αντικειμενικά κριτήρια για το τι σημαίνει «καλή» ή «κακή» υποκριτική.

Σε αντίθεση με άλλες τέχνες.

Η γοητεία της υποκριτικής είναι ότι έρευνα την ανθρώπινη φύση ,τις σχέσεις όλων των ειδών με έναν τρόπο τελείως διαφορετικό από ότι η ψυχολογία ή οι κοινωνικές επιστήμες.

Είναι ψυχοθεραπεία χωρίς να είναι.

Νομίζω όποιος είχε ποτέ την παραμικρή επαφή με το θέατρο δεν γίνεται να μη γοητευτεί έστω και λίγο, ακόμη και να μη θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό.

Η υποκριτική μελέτη, η έρευνα ενός χαρακτήρα στα πλαίσια των συνθηκών που δίνουν τα θεατρικά έργα , ανοίγουν ορίζοντες που καμία φιλολογική ανάλυση (Αν και χρήσιμη) δεν μπορεί να ανοίξει.

Βέβαια υπάρχει και η κατηγορία αυτών που επιλέγουν την υποκριτική διότι θεωρούν ότι είναι το εισιτήριο για φήμη, δόξα και χρήματα, ότι μια δραματική σχολή σου δίνει την ευκαιρία να γίνεις αστέρας, κάτι που δεν είναι αληθές.

Προφανώς και κάποιοι μέσω της σχολής δημιουργούν γνωριμίες ή διασυνδέσεις, όμως για να κάνεις μια καριέρα σελέμπριτι δεν είναι απαραίτητος ο δρόμος της υποκριτικής και νομίζω ότι η τηλεόραση όλα αυτά τα χρόνια έχει χτίσει μια διαστρεβλωμένη εικόνα για το χώρο του θεάματος.

Δεν είναι μόνο φώτα, χαμόγελα και πόζες.

Είναι και απογοήτευση, και ανασφάλεια, και θέλει κόπο, χρόνο και να ξέρεις πως η απόρριψη είναι συχνότερη από την αποδοχή και την καταξίωση. 

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την υπόλοιπη χρονιά;

Ο χρόνος αυτός προβλέπεται δύσκολος σε όλους τους εργασιακούς χώρους, πόσο μάλλον στο θέατρο που απαιτεί άμεση επαφή μεταξύ των συναδέλφων και εξαρτάται και από την προσέλευση του κοινού.

Τα Σχέδια μου κινούνται γύρω από το τι θα συμβεί στους επόμενους μήνες.

Συζητάμε με φίλους καλλιτέχνες διάφορα πρότζεκτ αλλά όλα είναι τόσο ρευστά.

Έρχεται μια ακόμη οικονομική κριση μαζί με την υγειονομική.

Δυστυχώς η πραγματικότητα στα εργασιακά των ηθοποιών ήταν πάντα δυσάρεστη και ο ιός έφερε στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα με αποτέλεσμα να μείνουν κυριολεκτικά στο "αέρα" όλοι οι εργαζόμενοι της τέχνης. 

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Σε τέτοιους καιρούς η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά θα μας δώσουν κουράγιο και δύναμη.

Κι όπως λέει η J.K Rowling μέσω του μυθιστορήματος της harry potter "σε σκοτεινές εποχές πάντα υπάρχει το φως, αρκεί κάποιος να θυμηθεί το ανάψει".