Κωνσταντίνος Τσιομίδης: "Κάποιες συναντήσεις ρόλων και έργων είναι καρμικές,όπως και οι άνθρωποι που έρχονται στη ζωή σου…μάθημα και δώρο!"

Η υποκριτική ποια θέση κατέχει στην ζωή σου;

Για μένα το θέατρο και η υποκριτική είναι η μυσταγωγία που με εξαγνίζει, το σχολείο που δεν τελειώνει, ο χώρος που νιώθω οικεία! Είναι το μονοπάτι της αυτογνωσίας με παράσημο το προνόμιο της μεταμόρφωσης, η βαριά ευθύνη του να γίνεις φορέας ιδεών, η κάλυψη του παράξενου χαρακτήρα μου, το καταφύγιο της αντίδρασης, της γνώσης, της αντίληψης και της επικοινωνίας. Από τα 23 μου πρώτα χρόνια το σπίτι μου...!

Ήταν όνειρο ζωής να ασχοληθείς με τον χώρο της υποκριτικής ή προέκυψε;

Ήταν συνειδητή επιλογή. Τόσο οι σπουδές στη δραματική σχολή, όσο και η κάθε συμμετοχή μου σε θεατρικές παραστάσεις.

Άρα μετά το όνειρο και την επιθυμία έρχεται η δράση και η πράξη!

Πού σε βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Αυτή την περίοδο ο χρόνος μου είναι αφιερωμένος στα γυρίσματα της σειράς «το κόκκινο ποτάμι», σε σκηνοθεσία του κυρίου Μανουσάκη Μανούσου. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά η συμμετοχή μου εκεί τόσο για το καλλιτεχνικό επίπεδο και την αμιγώς κινηματογραφική δομή της σειράς, όσο και για το ότι η καταγωγή μου είναι από τον Πόντο.

Στην σειρά υποδύεσαι τον Παναγιώτη, μίλησέ μας για τον ρόλο σου. Ποια είναι τα κοινά σου στοιχεία και ποιες οι διαφορές σου μαζί του;

Στο «κόκκινο ποτάμι» παίζω το ρόλο του Παναγιώτη, προέρχομαι από μία αγροτική φτωχή οικογένεια και ζω αρμονικά με τους γύρω μου. Όταν όμως ξεκίνησαν οι μαζικές διώξεις από το κίνημα των Νεότουρκων αναγκάζομαι και γίνομαι μέρος της αντίστασης.

Σίγουρα έχουμε κοινά στοιχεία. Η Ποντιακή διάλεκτος, τα ήθη και τα έθιμα, τα φαγητά, ο χορός όλα αυτά τα στοιχεία τα είδα και τα βλέπω από τους συγγενείς μου που τα κρατάνε και τα διαιωνίζουνε. Τις διαφορές λέω να μην τις καταγράψω γιατί θα επιδιώξω να γίνω ένα με αυτές! Σημειώνω μία έντονη διαφορά, σε πολλά γεγονότα που βιώνει ο Παναγιώτης εγώ θα ήμουν πιο οξύθυμος και παρορμητικός από εκείνον.

Ποια είναι η σχέση σου με το Θέατρο; Υπάρχει κάποια θεματολογία έργων που επιλέγεις να συμμετέχεις; Αν ναι ποια και γιατί;

Είναι μία σχέση ζωής άρρηκτα συνδεδεμένη με την καθημερινότητα. Με βοηθάει να μην παραμελώ το εργαλείο της δουλειάς μου που λέγεται σώμα, εγείρει και ενεργοποιεί το νου. Γίνομαι ένας παρατηρητής του εαυτού μου και των γύρω μου και αυτή η διαδικασία παράγει πιο καθαρά συμπεράσματα που βοηθούν στο στόχο της πνευματικής μας εξέλιξης. Μία σχέση Δασκάλου- μαθητή... Μια σχέση Μητέρας και παιδιού... Μία σχέσης συντρόφου και συνοδοιπόρου. Όλα τα αγκαλιάζει ο μυστικιστικός, ζωντανός οργανισμός που λέγεται Θέατρο!

Έχω αδυναμία στο αρχαίο δράμα, γιατί πιστεύω πολύ στη διαδικασία του καθαρμού όπου η παράσταση γίνεται μυσταγωγία και κοινωνούμε ηθοποιοί και θεατές όλα τα απόκρυφα νοήματα. Στα έργα κρύβονται ιδέες του δικαίου, του ωραίου, έννοιες όπως η ελευθερία, αρετές όπως η δικαιοσύνη που εύκολα μπορούν να μετατραπούν σε άδικες, ανούσιες πράξεις . Θεωρώ πως όλο αυτό είναι μία μορφή Παιδείας, για αυτό και πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία.

Μίλησέ μας για μία αστεία και μία δύσκολη σκηνή που έχεις ζήσει πάνω στο σανίδι ή πίσω από την κάμερα.

Πολλές στιγμές αστείες και δύσκολες. Μία δύσκολη πρακτικά στιγμή ήταν όταν παίζαμε σε ένα δήμο της Αθήνας, σε εξωτερικό χώρο. Ο καιρός ήταν πολύ άστατος. Ο αέρας λυσσομανούσε και τα ρούχα ανέμιζαν. Τα σκηνικά ήταν έτοιμα να πέσουν στα κεφάλια μας και τα μικρόφωνα εννοείται είχαν κλείσει. Όλοι μας προσπαθούσαμε και συνεχίσαμε να παίζουμε κανονικά. Σε λίγο ήρθε και η βροχή, ο κόσμος δεν έφυγε γιατί ευτυχώς η διάρκεια ήταν ελάχιστη. Αυτές οι πρακτικές δυσκολίες, που πολλές φορές συμβαίνουν, δυναμώνουν το θίασο και τις σχέσεις μεταξύ μας!

Από αστεία στιγμή έχω να σου πω πως σε μία κωμωδία «Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι» κρατούσα το ρόλο ενός μουσικού. Αυτός λοιπόν πεταγόταν απότομα από την κουίντα με την κιθάρα του λέγοντας την εξής φράση «Και το όργανο μου είναι έτοιμο!» Έπειτα έδινε μία πενιά στην κιθάρα του και κοίταζε με υπονοούμενο την παρτενέρ του. Κάνοντας λοιπόν αυτό, όταν έδωσα την πενιά στις χορδές η μία εξ' αυτών έσπασε. Ακούστηκε ένας πολύ αστείος θόρυβος. Το μεγάλο, μυτερό μούσι σε συνδυασμό με την ατάκα «και το όργανο μου είναι έτοιμο» και το σπάσιμο της χορδής ήταν στα αλήθεια τόσο αστείο που και εμείς κρατιόμασταν με το ζόρι.

Υπάρχει κάποιο θεατρικό έργο που είναι όνειρο ζωής να συμμετέχεις στο ανέβασμά του;

Πριν το όνειρο πηγάζει η επιθυμία. Ο έρωτας κινητήρια δύναμη για την υλοποίηση. Υπάρχουν τόσα σημαντικά θεατρικά έργα, τόσοι μεγάλοι και μικροί ρόλοι διαμάντια που δύσκολα επιλέγεις ένα. Κάποιες συναντήσεις ρόλων και έργων είναι καρμικές, όπως και οι άνθρωποι που έρχονται στη ζωή σου... μάθημα και δώρο! Είμαι ανοιχτός να συνδεθώ με κάτι, το οποίο έχει να μου δώσει αλλά και εγώ με τη σειρά μου να του φερθώ με σεβασμό και τη γνώση που απαιτείται.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδιά και ποιες οι επιθυμίες σου;

Η Ερωφίλη project μία θεατρική δουλειά που αγάπησε ο κόσμος θα παρουσιαστεί ξανά σε φεστιβάλ από το καινούργιο έτος. Εκεί κρατώ το ρόλο του Βασιλιά Φιλόγου. Επίσης από το Μάρτιο του 2020 ξεκινώ πρόβες σε κεντρικό θέατρο της Αθήνας. Παράλληλα αφηγούμαι την απολογία του Σωκράτη και το ακουστικό αρχείο θέλω να το προσφέρω σε ανθρώπους με προβλήματα όρασης.

Επιθυμία μου είναι μέσα από τη θεατρική τέχνη να προάγουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά. Στόχος και σκοπός να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να μεταδίδουμε τα ισχυρά μηνύματα και τις παγκόσμιες αλήθειες.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις στους αναγνώστες μας;

Το μήνυμα και τη γνώση την κουβαλάμε μέσα μας όλοι. Θεωρώ πως πρέπει πιο συχνά να απομονώνουμε και να αποφεύγουμε τον βομβαρδισμό των πληροφοριών, που είναι διάχυτα γύρω μας. Να κρατάμε αποστάσεις από κάθε λογής μικροπράγματα που απορροφούν το χρόνο για τον εαυτό μας και τη δυνατότητα να αφουγκραστούμε το μέσα μας και συνεχώς μας απομακρύνουν από τη δική μας ουσία και υπόσταση. Μέσα από κάθε μορφή τέχνης είναι θεάρεστο να προβάλουμε υγιή πρότυπα και να εμπνέουμε για καθετί ανώτερο και ουτοπικό. Οι πράξεις μας και η συμπεριφορά μας απέναντι στους άλλους συνανθρώπους μας, στα ζώα αυτής της γης και στην ίδια τη φύση αντανακλά την ποιότητα και το επίπεδο μας. Θα θελα να κοιτάμε περισσότερο τον καθρέφτη για μία λυτρωτική εξομολόγηση και αυτοκριτική και περισσότερο τον ουρανό για να θυμόμαστε ότι δεν είμαστε μόνοι.

Σε ευχαριστώ από καρδιάς για το βήμα που μου έδωσες και την όμορφη κουβέντα μας.