Μάιρα Αλεξοπούλου: "Ο ηθοποιός είναι υπηρέτης του θεάτρου, ταξιδευτής της ψυχής, δάσκαλος του θεατή."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Ο ηθοποιός έχει πολλές έννοιες για μένα. Υπηρέτης του θεάτρου, ταξιδευτής της ψυχής, δάσκαλος του θεατή. Σίγουρα όταν είσαι ηθοποιός πάνω σε μία σκηνή νιώθεις ότι εκπέμπεις ένα φως, μια λάμψη, είσαι ευτυχισμένος γιατί δημιουργείς κάθε φορά και κάτι καινούργιο κι έχεις κάνει επάγγελμα αυτό που αγαπάς. Τι καλύτερο; Πάνω από όλα όμως, ηθοποιός σημαίνει πειθαρχεία και σεβασμός για μένα. Να σέβεσαι αυτό που κάνεις και τον άνθρωπο που έχει επιλέξει να έρθει να σε δει. Σου προσφέρει το χρόνο και τα χρήματά του κι εσύ δεν έχεις κανένα δικαίωμα να τον κοροϊδέψεις παρά μόνο να τον ευχαριστήσεις με την αλήθεια σου.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Αυτή την περίοδο βρίσκομαι σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με την παράσταση "Το Ασχημόπαπο" σε παραγωγή του Μικρού Θεάτρου Λάρισας και σε σκηνοθεσία Γιώργου Πούλη.

Συγχρόνως έχω ξεκινήσει μία συνεργασία και με την Κάισσα που είναι η πιο γνωστή Ελληνική εταιρεία επιτραπέζιων παιχνιδιών και δημιουργούμε ένα διαφορετικό εγχείρημα, έχοντας ανοίξει κανάλι στο youtube. Παρουσιάζω μαζί με μία άλλη κοπέλα την εκπομπή "Η Κάισσα παρουσιάζει", δείχνοντας στο κοινό επιτραπέζια παιχνίδια και τον τρόπο που παίζονται. 

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Ο χώρος μας φαντάζει μαγικός. Κόσμος, φώτα, λάμψη αλλά ίσως και αποφυγή της πραγματικότητας. Όλοι πιστεύουν ότι οι ηθοποιοί ζούμε διαφορετικά, σε έναν παράλληλο σύμπαν που όλα μας έρχονται εύκολα.

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Θα έλεγα ηρεμία και γαλήνη. Ξέρεις ότι έκανες κάτι καλό. Ταξίδεψες το κοινό σε μία άλλη πραγματικότητα ή τουλάχιστον θες να πιστεύεις ότι έτσι νιώθει. Σε μία πραγματικότητα και σε ένα σύμπαν που ίσως δεν είναι τόσο διαφορετικό από αυτό που ζει. Ίσως είδε πράγματα και ταυτίστηκε, ίσως είδε καταστάσεις που έχει ζήσει κάποιος κοντινός του ή απλά έχει ακούσει. Αυτό που ελπίζεις ως ηθοποιός μετά την παράσταση, είναι ότι έχεις μεταφέρει κάτι σε κάποιον, ότι έχεις δώσει τροφή για σκέψη, ότι έχεις βοηθήσει έναν ''άγνωστο''. Δε χρειάζεται να το νιώσουνόλοι μέσα στην αίθουσα, αρκεί μόνο ένας κι αυτό θρέφει την ψυχή σου και σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Πολλές. Η πιο έντονη όμως, που θυμάμαι ήταν σε μία παράσταση που έτρωγα κανονικά στη σκηνή ντολμαδάκια. Ξαφνικά εκεί που έτρωγα, μου κάθεται ένας κόκκος ρυζιού στο λαιμό, ένιωθα ότι πνίγομαι, τα μάτια μου είχαν αρχίσει να δακρύζουν και δεν υπήρχε στη σκηνή νερό για να πιω. Προσπαθούσα να σκεφτώ σε πόση ώρα μπορούσα να φύγω από τη σκηνή, δεν έβηξα γιατί δεν ήθελα να χαλάσω το μονόλογο του συναδέλφου μου αλλά σίγουρα μετά από αυτή την παράσταση δεν έφαγα ποτέ ξανά ντολμαδάκια από τότε.

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσω πολιτισμού και διασκέδασης;

Θα ήθελα να πω ναι αλλά δυστυχώς θα έλεγα ψέματα και προσπαθώ να το αποφεύγω όσο μπορώ. Δυστυχώς ο κόσμος σήμερα θα γκρινιάξει, θα ρίξει τις ευθύνες για οτιδήποτε άσχημο σε κάποιον άλλον και μετά θα διασκεδάσει με κάτι που κάνουν οι πολλοί και οι πολλοί δεν πάνε θέατρο. Ο κόσμος πλέον ή ο περισσότερος κόσμος τουλάχιστον δε σκέφτεται και ''τρώει'' ό,τι του ''σερβίρουν''. Ό,τι είναι στην επικαιρότητα, ό,τι μας κάνει λιγότερο ευφυείς και κατεβάζει το καλλιτεχνικό και αισθητικό μας επίπεδο. Δε λέω ότι δεν πάει κανείς θέατρο αλλά δε θα το επιλέξουν. Θα σκεφτούν ότι το εισιτήριο είναι ακριβό χωρίς όμως να σκεφτούν ότι αυτή η τιμή περιλαμβάνει ένα σωρό ανθρώπους που έχουν δουλέψει για να βγει μία παράσταση. Δεν είμαστε μόνοι μας οι ηθοποιοί σε μια παράσταση. Έχουμε σκηνοθέτη, ηχολήπτη, φωτιστή, τεχνικό, ενδυματολόγο, παραγωγό, είμαστε μια ομάδα που δουλεύει ασταμάτητα για να δώσουμε το καλύτερο που μπορούμε για το κοινό. Δεν είναι δεδομένοι αυτοί οι άνθρωποι, είναι αναπόσπαστο μέρος της δουλειάς μας, είμαστε όλοι μαζί. Ο θεατής όμως δεν το ξέρει ή δεν το σκέφτεται ή πολύ απλά δεν τον ενδιαφέρει και δε φταίει κιόλας πολλές φορές. Αυτά προέρχονται από το σπίτι και από το σχολείο, η λεγόμενη παιδεία. Αν δε διδάξεις από μικρό τον άνθρωπο για τη σημασία του θεάτρου και της τέχνης, πως θα επενδύσει μεγαλώνοντας σε αυτήν; Όταν όλοι συμπεριφέρονται σα να κάνουμε ένα χόμπι και όχι μια απαιτητική δουλειά, όχι μόνο σωματικά επίπονη αλλά και ψυχικά με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, πώς η κοινωνία θα μας αναγνωρίσει; Ακόμη και τα πιο απλά και δεδομένα για τους άλλους (φαγητό, ενοίκιο, λογαριασμοί κλπ.), για εμάς είναι πιο δύσκολα με αυτή τη νοοτροπία. Οπότε δεν πιστεύω ότι είναι θέμα οικονομικής κρίσης αλλά θέμα παιδείας και γνώσης.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας;

Καλώς ή κακώς οι ηθοποιοί δεν έχουν πάντα την πολυτέλεια να κάνουν σχέδια, είναι η φύση της δουλειάς μας. Σίγουρα θα συνεχίσω να ψάχνω πάντα για κάτι καλύτερο και θα δείξει που θα με οδηγήσει ο άνεμος.

Η επιθυμία μου είναι να μου δοθεί η ευκαιρία να δουλέψω με αξιόλογους ανθρώπους του χώρου, να εξελιχθώ και να μπορώ να ζήσω αξιοπρεπώς μέσα από το επάγγελμα που έχω επιλέξει και αγαπώ.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Ο χώρος μας είναι τόσο όμορφος όσο και σκληρός. Αν βρείτε αυτό που σας αρέσει και κάνει την ψυχή σας να λάμπει, μην το εγκαταλείψετε, συνεχίστε και η ζωή κάποια στιγμή θα σας ανταμείψει, αρκεί να ξέρετε ότι θα έρθουν δυσκολίες μέχρι να τα καταφέρετε. Όπως λέει και μια φράση μέσα από το Ασχημόπαπο: «Μη σταματάς να προσπαθείς».