Μάρα Μπαρόλα: "Η βασικότερη διαδικασία του θεάτρου είναι η πρόβα, είναι σχεδόν μυστικιστική."

Αν σας ζητούσα να μας γνωρίσετε την Μάρα μέσα από πέντε λέξεις ποιες θα ήταν αυτές;

Καφές, Βιβλία, Ηθοποιός, Δημιουργία, Φίλοι.

Είναι εύκολο ή δύσκολο το επάγγελμα του ηθοποιού στις μέρες μας;

Οι ηθοποιοί παλεύουμε να κρατήσουμε το βασικό χαρακτηριστικό του επαγγελματία, που είναι να δουλεύεις και να πληρώνεσαι για τη δουλειά σου! Αυτή τη στιγμή στην πλειοψηφία καταστρατηγούνται οι συλλογικές συμβάσεις και οι ηθοποιοί -με εξαίρεση τα κρατικά θέατρα- δεν πληρώνονται για τις πρόβες που συνήθως διαρκούν δύο μήνες και μετά αμείβονται με ποσοστά, δηλαδή τίποτα. Αυτό έχει τεράστιο κόστος στην ποιότητα της δουλειάς μας, καθώς ο ηθοποιός είναι αναγκασμένος/η να έχει και δεύτερη δουλειά και άρα να φτάνει στην πρόβα εξαντλημένος. Το λειτούργημα του ηθοποιού απαιτεί συγκέντρωση, ηρεμία και πνευματικότητα σε συνδυασμό με υψηλές σωματικές ικανότητες. Ένας αγχωμένος κι εξαντλημένος άνθρωπος έχει θυσιάσει ένα μεγάλο κομμάτι της διαδικασίας για την επιβίωση. Ναι, θα πρέπει ο παραγωγός να φροντίζει να απαλλάσσει τον ηθοποιό από τις πρακτικές έγνοιες ώστε εκείνος/η απερίσπαστοι να βυθίζονται στην αναζήτηση του ρόλου τους. Η βασικότερη διαδικασία του θεάτρου είναι η πρόβα. Είναι η περίοδος που η ηθοποιός βουτάει στον βαθύτερο εαυτό της και αντλεί ώστε να ενσαρκώσει έναν άλλον χαρακτήρα. Είναι μια διαδικασία σχεδόν μυστικιστική. Και μόνο έτσι είναι δυνατόν να γίνει η ψυχική σύνδεση ηθοποιού και θεατή που οδηγεί στην κάθαρση. Δεν είναι τυχαίο οτι τώρα ο κόσμος ζητάει μόνο κωμωδίες. Είναι ο πιο πρωτόλειος τρόπος αυτής της ψυχικής σύνδεσης. Οδηγεί όμως σιγά σιγά σε στειρότητα της θεατρικής πράξης, καθώς και του θεατρικού έργου.

Αυτό τον καιρό πού θα σας βρούμε;

Βρίσκομαι στο ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας και το έργο είναι «ο Γενικός Γραμματέας» του Ηλία Καπετανάκη. Ο ρόλος μου είναι της «Πηνελόπης», της συζύγου του Γενικού Γραμματέα, μιας πεινασμένης για μεγαλεία γυναίκα που ουσιαστικά κινεί τα νήματα και καταλήγει σε πτώση και εξευτελισμό. Η σκηνοθεσία είναι του δασκάλου μου και διευθυντή του θεάτρου Γιάννη Μαργαρίτη, ο οποίος έχει συνθέσει έναν εκπληκτικό θίασο. Οι παραστάσεις μας πραγματοποιούνται στο Δημοτικό θέατρο Καλαμάτας, κάθε Παρασκευή & Σάββατο στις 8 μ.μ και Κυριακή στις 7 μ.μ.  

Έχοντας ζήσει στιγμές σε τηλεοπτικό πλατό και θεατρική σκηνή ποιες θυμάστε πιο έντονα;

Διάφορες στιγμές κι απ' τα δύο. Η τηλεόραση είναι σαν λούνα παρκ. Ιλιγγιώδεις ταχύτητες, ψηλά και μετά στα βάραθρα η αυτοπεποίθησή σου, αλλά και λιακάδα, δώρα, κόσμος που σε χαιρετάει μετά στο δρόμο.

Το θέατρο είναι πιο μοναχικό. Είναι σα μια μεγάλη δημόσια βιβλιοθήκη. Έχεις διαρκώς το αίσθημα του μάταιου και της δικής σου ανεπάρκειας. Αλλά μόνο οτι είσαι εκεί μέσα νιώθεις κομμάτι της δημιουργίας.

Το θέατρο ή η τηλεόραση κατέχει μεγαλύτερη θέση στην καρδιά σας και θα ήταν η πρώτη σας επιλογή;

Χρειάζομαι και τα τρία. Εννοώ φυσικά και τον κινηματογράφο που για μένα είναι η χρυσή τομή. Οι ταινίες είναι το μέσον που μπορεί να ζητήσει υψηλή ερμηνεία και να την διατηρήσει στο χρόνο. Η τηλεόραση πιο ελαφριά. Το θέατρο χάνεται με την αυλαία του τέλους της παράστασης.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Είμαστε στην παράσταση του «Πλούτου» με την υπέροχη μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη κι εγώ κάνω το ρόλο της «Πενίας». Είμαι στη σκηνή με τους αγαπημένους Μπάμπη Γιωτόπουλο, Γιώργο Καράση και το χορό. Κάποια στιγμή ξεχνάω τα λόγια μου. Οι ηθοποιοί του χορού έντρομοι κοιτάζονται νομίζοντας οτι τα έχουν ξεχάσει εκείνοι. Ο Μπάμπης τρομάζει γιατί φοβάται οτι αυτός τα έχει ξεχάσει και ρωτάει το Γιώργο αν αυτός το έκανε και ο Γιώργος βέβαιος μεν οτι το έχει κάνει ο Μπάμπης αλλά για να μη τον στενοχωρήσει, του λέει : "Όχι βρε αδερφέ μάλλον εγώ το έκανα!". Μετά με έβριζαν όλοι εννοείται..

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Σε ό,τι αφορά στο θέατρο θα κάνω σχέδια όταν έρθει η επόμενη επαγγελματική πρόταση. Σε ό,τι αφορά στην ιδιαίτερή μου ζωή ελπίζω σε κάτι ευχάριστα ιδιαίτερο στη ζωή μου.

Και για τους αναγνώστες μας ποια ευχή θα κάνατε;

Να γίνουν σωστοί αναγνώστες όλης αυτής της ωραίας περιπέτειας που μετέχουμε ως άνθρωποι.