Μαρία Παπαϊωάννου: "Η γραφή με βοηθάει να ξεφεύγω και να δραπετεύω από την ρουτίνα μου, να τα ταξιδεύω χωρίς ναύλα."

Σας επέλεξε η γραφή ή την επιλέξατε; Με ποιο κόστος;

Μάλλον την επέλεξα και μάλλον ήμουν πιστή καθώς δεν την έχω απατήσει με καμία άλλη τέχνη, αν εξαιρέσουμε ότι προσπάθησα να μάθω λίγο πιάνο, δίχως επιτυχία.Θα ήμουναναιδής αν έλεγα ότι με επέλεξε καθώς δεν θεωρώ ότι έχω και κάνα σπουδαίο τάλαντο. Απλώς τυγχάνει κάποιες φορές να μπορώ να βάλω σε σωστή σειρά τις λέξεις. Με κανένα κόστος, τουναντίον. Η γραφή με βοηθάει να ξεφεύγω και να δραπετεύω από την ρουτίνα μου, να τα ταξιδεύω χωρίς ναύλα. Μεγάλη απολαβή.

Υπήρξε κάποιο πρόσωπο της ζωής σας το όποιο να έπαιξε ενεργό ρόλο στην ενασχόλησή σας με την γραφή;

Ο πατέρας μου, το δίχως άλλο. Τον έχασα όταν ήμουν μόλις 14 χρονών και είχε προλάβει να διακρίνει την αδυναμία μου στην γραφή, οπότε κάποια στιγμή σε ανύποπτο χρόνο μου είπε «εύχομαι κάποτε να γίνεις μια σπουδαία συγγραφέας». Αυτό ήταν, η συνέχεια ήταν πολύ διάβασμα, πολλή προσπάθεια, επιμονή και δουλειά για να γίνομαι όλο και καλύτερη.

Τι σημαίνει για εσάς έμπνευση;

Μία σκέψη όσο οδηγώ, μία ιδέα όσο μαγειρεύω, ένα συναίσθημα που θα μου ξυπνήσει ένα τραγούδι, ένα όνειρο που ενδεχομένως θα δω και θα με επηρεάσει, μία φευγαλέα εικόνα όσο περιμένω το μετρό. Αυτά είναι αρκετά ώστε μετά να τα πάρω μαζί μου, να τα απλώσω στο τραπέζι της φαντασίας μου, να τα τεντώσω να δω μέχρι πού φτάνουν και τελικά να παίξω μαζί τους.

Υπάρχει κάποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας που δυσκολεύει τη γραφή σας;

Βαριέμαι εύκολα. Που σημαίνει ότι μπορεί να ενθουσιαστώ με έναν ήρωα και να ασχοληθώ μαζί του όσο κρατάει το ενδιαφέρον μου για εκείνον. Μόλις τον βαρεθώ θέλω να τον εγκαταλείψω πάραυτα και να φτιάξω άλλον, με νέα ιστορία και άλλες περιπέτειες. Γι' αυτό γράφω διηγήματα. Θεωρώ ότι θα με δυσκόλευε αφάνταστα να γράψω μυθιστόρημα. Θα πέθαινα από πλήξη εκτός και αν ο ήρωάς μου ζούσε διαρκώς στο κόκκινο, μεταξύ φαντασίας και παραλογισμών οπότε όλα τα εξωφρενικά και τα ανομολόγητα θα ήταν ταιριαστά και θα με βοηθούσαν στο να μην βαριέμαι.

Μιλήστε μας για το τελευταίο σας βιβλίο. Ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε στον αναγνώστη;

Το βιβλίο μου με τίτλο «Συζυγίες» (εκδόσεις, Ο Μωβ Σκίουρος, 2019) είναι μία συλλογή διηγημάτων με κεντρικό άξονα διάφορα παράξενα ζεύγη, όχι απαραίτητα ανδρόγυνα σαφώς, όχι απαραίτητα ανθρώπινα.

Δεν το έγραψα για να περάσω κάποιο μήνυμα, πιο πολύ εκτόνωσα την ιδιοτροπία μου να παρατηρώ τα ζευγάρια γύρω μου και να προσπαθώ να εντοπίσω τον λάκκο στην εκάστοτε φάβα τους που κάποιες φορές παρά την τραγικότητά του, είναι και αστείος. Ένα φετίχ, μια παραξενιά μου, αν θέλετε, κατέγραψα.

Έχετε συγκινηθεί με ένα βιβλίο που έχετε διαβάσει;

Ναι, θυμάμαι να κλείνω με ψυχραιμία τον «Στόουνερ» του JohnWilliams, να αγκαλιάζω το βιβλίο και την επόμενη στιγμή να κλαίω με αναφιλητά.

Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση;

Τόσο ο τωρινός όσο και ο πρώην σύζυγός μου θα σας απαντούσαν την φράση «έχω δίκιο». Τα παιδιά μου, από την άλλη, την φράση «με προσοχή!». Ωστόσο, η πραγματικά αγαπημένη μου φράση είναι: «λίγο ακόμα» 

Ετοιμάζεται κάποιο καινούργιο έργο;

Ναι, ετοιμάζω, και είμαι πολύ ενθουσιασμένη γιατί είναι νέο είδος για εμένα, πρόκειται για θεατρικό έργο, θεατρικό κείμενο, και τον τελευταίο καιρό κοιμάμαι και ξυπνάω με την έννοια των ηρώων του στο μυαλό μου και αυτό είναι το αγαπημένο μου σημείο όταν δουλεύω κάτι καινούριο.