Μαρία Σεμερτζίδου: "Η υποκριτική είναι μοιρασιά, με τον εαυτό μας και με το κοινό. Απλόχερη μοιρασιά."

Γνωρίστε μας την Μαρία μέσα από πέντε λέξεις.

Αισιόδοξη, παρορμητική, επίμονη, σε μια διαρκή αναζήτηση, εργατική.

Ήταν όνειρό σας να γίνεται ηθοποιός ή προέκυψε;

Σίγουρα δεν προέκυψε. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, θυμάμαι και τη λαχτάρα μου για το θέατρο. Μεγαλώνοντας αυτή η λαχτάρα θέριεψε και συνειδητά αποφάσισα πώς θέλω να το ακολουθήσω.

Ποιος από τους ρόλους που έχετε ενσαρκώσει πιστεύετε πως είναι πιο κοντά στον πραγματικό σας χαρακτήρα;

Σε όλους τους ρόλους που έχω ενσαρκώσει παρόλο που δεν είναι απόλυτα κοντά στο χαρακτήρα μου είτε χαρίζω δικά μου στοιχεία είτε ψάχνοντάς βρίσκω και κάτι από μένα. Όπως στο ρόλο της Μυρσίνης από το έργο "Τα Κόκκινα Φανάρια" του Αλέκου Γαλανού την αποφασιστικότητα της να αρπάξει τη ζωή στα χέρια της, ανεξάρτητη και να ορίζει η ίδια τον εαυτό της. 

Όλο και πιο πολύ νέοι άνθρωποί ακολουθούν τον δρόμο της υποκριτικής , ποια πιστεύετε πως είναι τα κίνητρα αυτής της κίνησης;

Εκτιμώ πως είναι η βαθειά ανάγκη να βρουν, να σκάψουν, να ανακαλύψουν τον εαυτό τους. Να κοινωνήσουν μηνύματα που είναι σημαντικά για αυτούς . Η υποκριτική είναι μοιρασιά. Μοιρασιά με τον εαυτό μας. Μοιρασιά με το κοινό. Απλόχερη μοιρασιά.

Υπάρχει κάποιο θεατρικό έργο που είναι όνειρο ζωής να συμμετέχετε στο ανέβασμά του;

Υπάρχουν τόσα εξαιρετικά έργα που κάθε ένα σου χαρίζει και κάτι, είτε σε προσωπικό επίπεδο , είτε ως ηθοποιό . Το έργο "Παιδιά ενός κατώτερου Θεού" του Medoff Mark είναι ένα από αυτά που θα ήθελα να συμμετέχω. Η μύηση στον ήχο των χεριών, να ακούς τις λέξεις μέσα από τη σιωπή και να μετέχει όλο σου το σώμα, το πρόσωπο στο λόγο δίχως φωνή για μένα είναι κάτι το μαγικό ως ηθοποιός. Σα Μαρία τούτο το έργο έχει φανερά και κρυμμένα μηνύματα για την αποδοχή του εαυτού μας, καθετί που είναι διαφορετικό από εμάς, την ύπαρξη μας σε οποιαδήποτε μορφή σχέσης και το πώς εξελισσόμαστε μέσα σε αυτήν.

Ποιο είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί μετά από κάθε παράσταση; 

Μια γλυκιά χαρά και αυτό γιατί ο κόσμος, μετά από κάθε παράσταση, όταν έρχεται να σου μιλήσει κουβαλά ζεστασιά και ανάγκη να μοιραστεί το τι πήρε αυτός από το έργο. 

Μιλήστε μας για μια δύσκολη και μια αστεία στιγμή που έχετε ζήσει επί σκηνής.

Το θέατρο ως γνωστόν είναι ένας ζωντανός οργανισμός και ανά πάσα στιγμή μπορούν να συμβούν τα πάντα, τα πιο απίθανα πράγματα. Μια αστεία σκηνή που θα μοιραστώ μαζί σας είναι όταν σε μια διαλογική σκηνή που είχα με έναν από τους συναδέλφους μου έλεγε τόσο γρήγορα τα λόγια του που ήταν σα να είχε καταπιεί τα φωνήεντα. Ενώ μια δύσκολη στιγμή ήταν όταν κάποιος από το κοινό σε μια παράσταση μας βιντεοσκοπούσε με το κινητό τη σκηνή του βιασμού μου.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Στα άμεσα σχέδια είναι η συμμετοχή μου στο έργο "ΦΟΒΟΣ Vol 2" από την ομάδα του Θεάτρου του Άλλοτε σε σκηνοθεσία της Βαρβάρας Δουμανίδου και σε κείμενα της Μαρίας Ράπτη, τον Απρίλιο.

Επιθυμίες πάρα πολλές με ευχή να υπάρχει συνεχή μελέτη στο θέατρο. 

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Να ζουν έτσι όπως λαχταρούν. Να τολμούν τα όνειρά τους.