Μυρτώ Πανάγου: "Με όπλα πρωτίστως την ευαισθησία, την τρυφερότητα, την κατανόηση και τη φαντασία παλεύεις πάντα με όσους δαίμονες σε κυκλώνουν."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Η έννοια του ηθοποιού , και μάλλον και του καλλιτέχνη εν γένει, για εμένα έχει να κάνει με έναν ολόκληρο τρόπο θέασης της ζωής της ίδιας. Με όπλα πρωτίστως την ευαισθησία, την τρυφερότητα, την κατανόηση και τη φαντασία παλεύεις πάντα με όσους δαίμονες σε κυκλώνουν τόσο μέσα σου όσο και έξω σου. Και τελικά αυτές οι "μάχες" με τους δαίμονες, όσο επίπονες και βαθιά πληγωτικές και αν είναι, δημιουργούν μεγάλη δεξαμενή υλικού για το θέατρο και μάλλον και την τέχνη γενικότερα. Σου δίνουν δηλαδή την ευκαιρία να τους αντικρίσεις κατάματα και να τους ξορκίσεις τρόπον τινά.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Αυτόν τον καιρό με βρίσκετε σίγουρα στη λαίλαπα του κορονοϊού και στη δύσκολη συνθήκη που αυτό φέρει. Θεατρικά ως τώρα συμμετείχα στην παράσταση «Γάμος του Μάριου Ποντίκα» σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου και Αγγελικής Μαρίνου στο θέατρο Σταθμός και ετοιμαζόταν να ξεκινήσει και η παράσταση «Grand Amour» βασισμένη στο διήγημα «First Love» του Σάμιουελ Μπέκετ σε σκηνοθεσία Ηλία Κοβάνη στην οποία θα συμμετείχα επίσης στο θέατρο Δεκατέσσερα. Μιλάω σε παρελθόντα χρόνο καθώς με το δεδομένο του κορονοϊού , όλα αλλάζουν ανά πάσα στιγμή. Έχουν ήδη αλλάξει βασικά. Ελπίζω σύντομα να ξαναβρούμε τις θεατρικές μας περιπέτειες και κυρίως ελπίζω να βγούμε από όλο αυτό με ακόμα μεγαλύτερη ανθρωπιά και ευσυνειδησία.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Πολλοί οι λόγοι, και τελικά μάλλον διαφορετικοί για τον καθένα. Από καθαρή ανάγκη προβολής του εγώ και επιβεβαίωσης του μέχρι μια διάθεση ενδοσκόπησης και δουλειάς με το μέσα σου καθώς και μιας κοινωνικής τοποθέτησης για όλα αυτά που μας περιτριγυρίζουν. Αν με ρωτάτε πάντως εμένα με αφορά η υποκριτική γιατί με έναν περίεργο τρόπο είναι η μόνη τελικά διαδικασία που μου επιβάλει να αφήσω λίγο εμένα και να αναζητήσω τον άλλον μέσα από μια κοινωνική ματιά στο εδώ και τώρα που μας ορίζει.

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Όλα είναι σχετικά και ανάλογα και με την κάθε παράσταση και με τους δεσμούς που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ των συναδέλφων. Εμένα προσωπικά ωστόσο αυτό που με συντροφεύει συχνά είναι μια αίσθηση ματαιότητας και φθαρτότητας όλου αυτού που δημιουργούμε. Θνησιγένες εν τη γενέσει του. Γεννιέται και πεθαίνει την ίδια στιγμή. Έχεις σκάψει τόσο πολύ για να το προσεγγίσεις και μετά όλα τελειώνουν τόσο γρήγορα , ένα παφ και χάνονται. Δεν χάνονται βέβαια , τελικά κάτι μένει. Μάλλον αυτό που μένει συνιστά και την εμπειρία του θεάτρου τελικά.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Όταν ήμουν στη Μικρή Επίδαυρο στο Χορό των Σατύρων στην παράσταση Κύκλωπας του Ευριπίδη έπαθα υπερέκταση στο γόνατο μου σε μια απότομη κίνηση που οδήγησε σε ρήξη χιαστού. Και ήταν μόλις το ξεκίνημα της παράστασης. Ευτυχώς το σώμα μου ήταν ζεστό και μπόρεσε να βγάλει την παράσταση, αν και στην υπόκλιση ήδη είχα αρχίσει να κουτσαίνω. Ήταν από τις εμπειρίες που με αγρίεψαν αλλά και με έκαναν να συνειδητοποιήσω πολλά. Πρωτίστως ότι χρειάζεται βαθύτατος επαγγελματισμός και οριοθέτηση των τεχνικών σου εργαλείων, αλλιώς πραγματικά δεν βγάζεις την παράσταση. Πάντα αντιλαμβανόμουν το θέατρο με μια παιδικότητα, τύπου " παίζω ένα παιχνίδι με τους φίλους μου " αλλά μετά την εμπειρία αυτή πραγματικά γειώθηκα αρκετά και κατάλαβα πόση αυτοπροστασία χρειάζεται.

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσο πολιτισμού και διασκέδασης;

Για τα δεδομένα του αριθμού των θεάτρων που υπάρχουν - που κακά τα ψέματα είναι πραγματικά πάρα πολλά - πιστεύω ναι , πως ο κόσμος στηρίζει τις ελληνικές σκηνές. Και είναι αισιόδοξο γιατί βλέπεις και πιο μικρές παραγωγές να βγάζουν τη σεζόν και συχνά με καλά δεδομένα. Βέβαια την ίδια στιγμή συχνά οι ηθοποιοί θα βάλουν και από την τσέπη τους, θα κάνουν οι ίδιοι την όποια προώθηση χρειάζεται , και ακόμα πιο συχνά οι οικονομικές τους απολαβές από την εκάστοτε παράσταση θα είναι πραγματικά πενιχρές.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Πρωτίστως να είμαστε καλά με ανθρωπιά και αλληλεγγύη. Θεατρικά μιλώντας επειδή η φετινή χρονιά ήταν ιδιαίτερα δημιουργική και με ενδιαφέρουσες καινούργιες γνωριμίες, μακάρι να συνεχιστεί και αυτό και τη νέα σεζόν. Δεν έχω άχτι κάποιο έργο ή κάποιο ρόλο, κυρίως με αφορά η συνάντηση με ανθρώπους που με εμπνέουν και με εξελίσσουν.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Να είστε καλά , να διαβάζετε βιβλία, να δίνετε μεγάλες αγκαλιές, να γελάτε με τον εαυτό σας και να ξεχνάτε κάπου το εγώ σας.