Νίκη Ιωαννίδου: "Το θέατρο είναι πηγή χαράς και γνώσης για το παιδί."

Copyright: Τakis Pagonis 

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φως», για εσάς τι είναι ο ηθοποιός;

Αλήθεια τι συγκινητικά εκφρασμένο από τον σπουδαίο αυτόν καλλιτέχνη! Για μένα ο ηθοποιός είναι ο εργάτης εκείνος που σκαλίζει με τα σωματικά και ψυχονοητικά του εργαλεία, με τις αισθήσεις του, με την συνεχή άσκηση και παρατήρηση τον κόσμο μέσα του κι έξω απ' αυτόν και φέρνει στο φως, στην σκηνή ένα "άλλο" πρόσωπο, τον ρόλο, για να γίνει η πράξη η σπουδαία και τελεία. Είναι εκείνος που ανακαλύπτει και αναπλάθει μιαν άλλη ιδιοσυγκρασία, και την φοράει και την φέρει πάνω του για όσο αυτό διαρκεί. Ο Στανισλάβσκι έλεγε ότι ο ηθοποιός είναι ο ιερέας της ομορφιάς και της αλήθειας και ας μου επιτραπεί να χρησιμοποιήσω αυτή την διατύπωση του.   

Φωτογραφία από την παράσταση "Ζωή δίχως συμβιβασμούς" 

Αυτό τον καιρό που σας βρίσκουμε;

Αυτόν τον καιρό και για πολύ καιρό ακόμη καθώς εδώ διαμένω πια με τον αγαπημένο μου σύντροφο, είμαι στο Αμβούργο. Οι επισκέψεις μου στην Αθήνα δεν λείπουν βέβαια και η Ελλάδα είναι πάντα η ψυχή μου. Εδώ έχουμε λοιπόν ξεκινήσει ένα ελληνικό θεατρικό εργαστήρι και λέω έχουμε γιατί το εμψυχώνουμε μαζί με τον Τάκη, τον σύντροφο μου, ο οποίος είναι κινηματογραφιστής. Τα παιδιά που έρχονται σε μας είναι προς το παρόν ηλικίας 6 έως 9 χρόνων και η παρέα μας όλο και μεγαλώνει. Τα οφέλη είναι πολλά για τα παιδιά καθώς έχουν και την ευκαιρία να μιλούν την μητρική τους γλώσσα και να την κρατούν στις αποσκευές τους ζωντανή μέσα από την ευχάριστη διαδικασία του θεατρικού παιχνιδιού. Ετοιμάζουμε την πρώτη μας παράσταση με τα παιδιά και είμαστε πολύ χαρούμενοι, ωστόσο, δεν σου κρύβω πως λυπάμαι επίσης, καθώς αυτά που συμβαίνουν την στιγμή αυτή που μιλάμε σε βάρος αθώων παιδιών καθιστούν το έργο μας τόσο μα τόσο επίκαιρο. Πρόκειται για την ΕΙΡΗΝΗ του Αριστοφάνη σε διασκευή για παιδιά της Σοφίας Ζαραμπούκα. Επίσης στα πλαίσια του πολιτιστικού διημέρου για τα 25 χρόνια της ελληνικής ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας Αμβούργου, ετοιμάζουμε έκτος από την παράσταση με τα παιδιά και ένα ποιητικό αναλόγιο εμπλουτισμένο με βίντεο και μουσική. Το ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ αναλόγιο μας έχει θέμα του όπως ήδη υποψιάζεσαι από τον τίτλο τον έρωτα και την αγάπη. Αυτά θα λάβουν χώρα στο θέατρο Monsun στο Αμβούργο τον Νοέμβριο και έτσι βρισκόμαστε σε φάση δοκιμών. Αυτό που θέλω είναι να μεγαλώσει και να εμπλουτιστεί το ΘΕΑΤΡΟΠΑΙΧΝΙΔΙ μας και να κάνω ωραία πράγματα με τα παιδιά, να εξελίσσομαι κι εγώ μαζί τους. Περαιτέρω θα ήθελα να πειραματιστώ και να διευρύνω τις γνώσεις μου κάνοντας μια μετεκπαίδευση με αντικείμενο την δραματοθεραπεία.

Πώς είναι η σχέση του παιδιού με το θέατρο;

Το θέατρο είναι πηγή χαράς και γνώσης για το παιδί, μια καλή θεατρική παράσταση (και υπάρχουν πολλές) μπορεί να αγγίξει τον κόσμο του και να τον ομορφύνει. Μπορεί να το υποψιάσει και να πατήσει τα κουμπιά της σκέψης του για το τι είναι δίκαιο και τι όχι, για το τι είναι καλό και τι δεν είναι, για έννοιες που σιγά σιγά θα έρθει σε επαφή μαζί τους στο μέλλον, αλλά όλα αυτά μέσα από την θεατρική πράξη αποκτούν άλλη χροιά παιχνιδιάρικη, ευαίσθητη, καλλιτεχνική! Και το παιδί καλλιεργείται ψυχικά και πνευματικά. Καλό είναι οι γονείς να έχουν αυτή την γνώση πριν ξεκινήσουν να πάνε με το παιδί τους στο θέατρο. Να ενισχύουν το παιδί μιλώντας του για την μαγεία του θεάτρου αλλά και την εκπαιδευτική του αξία.

Σχετικά τώρα με την επαφή του παιδιού με το θέατρο μέσω του θεατρικού παιχνιδιού και μέσω παραστάσεων που τα παιδιά παίρνουν μέρος (είτε στο εργαστήρι είτε στο σχολείο τους) αξίζει να πούμε πόσο ποικίλα είναι τα οφέλη για τα παιδιά. Καλλιεργούν τις κοινωνικές τους δεξιότητες, το ομαδικό πνεύμα, τις συναισθηματικές τους δεξιότητες, δημιουργούν και μαθαίνουν να συνεργάζονται για ένα αποτέλεσμα, καλλιεργούν την φαντασία τους και αναπτύσσουν τα χαρίσματα τους, μαθαίνουν τον κόσμο και τον εαυτό τους. Μέσα από ευχάριστες εμπειρίες, χωρίς πίεση και χωρίς να πρέπει να αποδείξουν κάτι, μαθαίνουν να εκφράζονται, να επικοινωνούν και σιγά σιγά να ανακαλύπτουν τις δικές τους επιθυμίες, κλίσεις, τον δικό τους εσωτερικό κόσμο. Και βέβαια αυτό γίνεται πιο συνειδητό καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν και συνεχίζουν να ασχολούνται με το θέατρο, όχι απαραίτητα για να γίνουν ηθοποιοί, άλλα για να διευρύνουν τους ορίζοντες τους. Είναι πολύ θετικό το ότι το θέατρο μπαίνει στις ζωές των παιδιών και τα σχολεία εντάσσουν στο εκπαιδευτικό τους πρόγραμμα τη θεατρική αγωγή όλο και περισσότερο αλλά και ως εξωσχολική δραστηριότητα το θεατρικό παιχνίδι που έχει τόσα καλά να προσφέρει στους μικρούς μας φίλους.

Με τον σύντροφό μου,Τάκη Παγώνη.

Η ζωή στο Αμβούργο εύκολη ή δύσκολη;

Η ζωή στο Αμβούργο είναι και εύκολη και δύσκολη, δεν ήρθα εδώ μόνη μου κι αυτό είναι μια πρώτη ευκολία, ήρθα να ζήσω με τον άνθρωπο που αγαπώ. Ωστόσο, σε μια ξένη χώρα θέλεις κάποιο διάστημα να προσαρμοστείς, να βρεις τις ισορροπίες σου. Πρέπει και χρειάζεσαι να μάθεις την γλώσσα γιατί χωρίς αυτήν είναι κανείς σημαντικά περιορισμένος. Καλείσαι να προσαρμοστείς, να γνωριστείς με την διαφορετική κουλτούρα και νοοτροπία, να συμπλεύσεις, και αυτό θέλει χρόνο. Οι αντιστάσεις τον πρώτο καιρό υπήρχαν μέσα μου, καθώς όλα ήταν καινούργια. Ανακαλύπτοντας όμως τα θετικά, όπως το περιβάλλον, την οργάνωση, την πρόνοια του κράτους, τις δυνατότητες μετεκπαίδευσης και εργασίας, αποκτώντας δηλαδή μια πιο συνολική εικόνα, είδα ότι αυτή η αλλαγή προσφέρει περισσότερες δυνατότητες σε όποιον επιθυμεί να εργαστεί για να τις κερδίσει. Θέλει σαφώς υπομονή, η ζωή είναι ακριβή, τα ενοίκια υψηλά, ο καιρός πιο βροχερός με λιγότερες ώρες ηλιοφάνειας, ωστόσο, δυστυχώς το κλίμα με τις αλλαγές του (για τις οποίες η ευθύνη μας είναι τεράστια) έχει προφανώς αλλάξει κι εδώ και ο χειμώνας δεν είναι το ίδιο βαρύς όπως παλιά. Ο αέρας πάντως είναι πιο καθαρός απ' της Αθήνας και λυπάμαι που το λέω αλλά το νιώθω. Υπάρχουν πολλά πάρκα και πράσινο, πολλές λίμνες, και μια αίσθηση τάξης στα περισσότερα σημεία της πόλης. Υπομονή στο κόκκινο φανάρι για τον πεζό, σεβασμός σε πεζούς και ποδηλάτες, διότι ναι εδώ το ποδήλατο έχει την τιμητική του και κάθε νοικοκυριό το ένα τουλάχιστον ποδήλατο του. Οι άνθρωποι είναι συνήθως ευγενικοί και φιλικοί, αγαπούν τους Έλληνες θα έλεγα, αυτό έχω καταλάβει εγώ δηλαδή. Η ζωή εδώ έχει ένα πολύ θετικό στοιχείο, την μοιράζομαι με τον καλό μου και είναι δίπλα μου, στηρίζει ο ένας τον άλλο και ονειρευόμαστε ακόμη.

Ποιος από τους ρόλους που έχετε ενσαρκώσει μέχρι στιγμής πιστεύετε πως είναι πιο κοντά στον πραγματικό σας χαρακτήρα;

Μάλλον αυτόν τον ρόλο θα τον παίξω στο μέλλον (ΧΑΧΑΧΑ). Στοιχεία του χαρακτήρα μου είδα κάποτε σε έναν ρόλο που δούλευα στην σχολή για τις πτυχιακές εξετάσεις. Αυτό μου ήρθε στο νου τώρα, η Μάσα από τις τρεις αδερφές του Τσέχωφ. Δυστυχώς δεν είχα την χαρά να την συναντήσω ξανά από τότε.

Copyright: Τakis Pagonis  

Μιλήστε μας για μία αστεία και μία δύσκολη σκηνή που ζήσατε πάνω στο σανίδι ή πίσω από την κάμερα.

Μια αστεία στιγμή θυμάμαι από την κωμωδία ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ στο θέατρο ΜΕΛΙ στην οποία ως Επτανήσιος χαριτωμένος και εύστροφος στρατιώτης Γεράσιμος έπαιρνα εντολές από τον αστυνόμο Φάντε. Ένα βράδυ λοιπόν, καθώς οι διαταγές ολοκληρώθηκαν και εγώ έστριβα να φύγω, μου έριξε μια (χαριτωμένη) καρπαζιά στο καπέλο και αυτό μου έφυγε στο πλάι και μας έπιασαν γέλια και τους δύο τα οποία κρατούσαμε βέβαια να μην φανεί διότι το καπέλο κρεμόταν αλλά εκείνη την στιγμή δεν μπορούσα να το επαναφέρω γιατί κρατούσα και ένα τουφέκι στο άλλο χέρι.

Μια δύσκολη στιγμή που δεν ξεχνώ ποτέ ήταν όταν έπαθα το λεγόμενο "σεντόνι" στο έργο ΒΡΕΤΑΝΙΚΟΣ και δεν ήξερα τι έλεγα για αρκετά δευτερόλεπτα, ήταν σαν να βρισκόμουν στο πουθενά, σαν να μην είχε η σκέψη μου καμία συνοχή, και ολίγον τρόμαξα. Κάτι άφησα πίσω, κάτι άλλο είπα, βγήκε τελικά και προχωρήσαμε αλλά τα πόδια μου έτρεμαν για το επόμενο πεντάλεπτο.

Σκέφτεστε να επιστρέψετε κάποια στιγμή στην Ελλάδα;

Κάποια στιγμή μετά από χρόνια και αν είμαστε σε θέση για κάτι τέτοιο ίσως, το έχω σκεφτεί, ναι. Θα ήταν όμορφο να έχουμε την δυνατότητα αυτή να πάμε στην Σύρο φερ' ειπείν, στην γενέτειρα του καλού μου, αλλά ποιος ξέρει πως και αν και πότε. Δεν ανήκω σε αυτούς που λένε δεν γυρνώ πίσω, δεν αποκλείω τίποτα, αλλά τώρα είμαι εδώ και θέλω να φτιάξω εδώ την ζωή μου με τον άνθρωπο μου, το ήθελα και το σκέφτηκα αρκετά, δεν θα είχα πάρει ίσως τέτοια απόφαση αν δεν ήταν εδώ ο Τάκης. Δεν λησμονείς ποτέ τον τόπο σου (και τι ευλογημένος τόπος η Ελλάδα μας, ανεξάρτητα από το πως την κακομεταχειρίζονται) και τις ρίζες σου. Η ζωή ωστόσο τι θα μας φέρει άγνωστο.

Copyright: Τakis Pagonis   

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες μας;

Υπάρχουν στην ζωή μας πράγματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε, ας κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για εκείνα που περνούν από το χέρι μας. Ας έχουμε κατά νου ότι δεν είμαστε εδώ μόνο για να απολαμβάνουμε και να ικανοποιούμε τις αισθήσεις μας και ότι κάποιοι λιγότερο τυχεροί σε αυτόν τον κόσμο έχουν δει μόνο τον πόνο. Ας εκτιμήσουμε λοιπόν αυτό που ήδη έχουμε όσοι κάτι έχουμε ακόμη. Ας φροντίσουμε τις σχέσεις μας με τους γύρω μας. Ας ξανασκεφτούμε την αναγκαιότητα της πνευματικότητας στην ζωή μας. Στην απλότητα κρύβεται ομορφιά και ουσία και μακάρι να την ανακαλύπτουμε κάθε μέρα. Η αγάπη θα μας δείξει τον δρόμο που πολλές φορές χάνουμε μέσα στις δυσκολίες και τα προβλήματα και περιμένει μέσα μας να την ανακαλύψουμε, ποτέ δεν είναι αργά. 

Δεν κλείνω την κουβέντα μας "θεατρικά" αλλά με κάτι που αισθάνομαι βαθύτερα για την ζωή μας, για την ύπαρξη μας. Σ' ευχαριστώ για τον χρόνο που διέθεσες να με ακούσεις.