Νίκος Σαμουρίδης: "Ηθοποιός σημαίνει αλήθεια!"

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Καταρχάς να πούμε ότι ο Δημήτρης Χορν ζούσε σε μια πολύ διαφορετική εποχή από τη δική μας, μια εποχή που πραγματικά οι ηθοποιοί είχαν πολύ φως μέσα τους. Σήμερα θα έλεγε κανείς ότι ηθοποιός, πιο πολύ, σημαίνει επάγγελμα, χόμπι, φιλοδοξίες, φήμη. Αν μπορούσα όμως να πω ποια είναι για μένα η έννοια του ηθοποιού και ειδικότερα με τα δεδομένα του σήμερα, θα έλεγα ότι "Ηθοποιός σημαίνει αλήθεια". Η αλήθεια που έχει μέσα του και τολμάει να εκθέσει, η αλήθεια που υπάρχει γύρω του και τολμάει να μιλήσει γι' αυτή, η αλήθεια κάποιου άλλου που καλείται να αναβιώσει. Γενικότερα ένας ηθοποιός πρέπει να είναι αληθινός και ειλικρινής πρώτα πρώτα σαν άνθρωπος πέραν του τι κάνει στη σκηνή. Άλλωστε και στη σκηνή δεν βρίσκεται κανένας Άμλετ, καμία Αντιγόνη και κανένας Ταρτούφος, ο ηθοποιός είναι μόνο, με την αλήθεια του.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Αυτό τον καιρό βρίσκομαι στα γυρίσματα της νέας σειράς του Μανούσου Μανουσάκη "Το Κοκκινο Ποταμι" στο OPENTV. Είναι μια σειρά κινηματογραφικών προδιαγραφών που αφορά την γενοκτονία των ποντίων και είναι χαρά μου που η πρώτη μου δουλειά στην τηλεόραση είναι με μια τέτοια παραγωγή.

Επίσης, από 19 Οκτωβρίου μπορείτε να με βρείτε στην παράσταση "Η Ιστορία του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας", στο ρόλο του Ερωτόκριτου που ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα. Όλοι οι συντελεστές είμαστε νέοι ηθοποιοί, με πολύ όρεξη και μεράκι που δημιουργήσαμε αυτή την παράσταση χωρίς πολλά μέσα, αλλά με πολύ αγάπη. Όλα φυσικά υπό την καθοδήγηση της σκηνοθέτιδας μας Νίκης Δουλγεράκη.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Είναι από ανάγκη. Έχουμε ανάγκη πιστεύω σαν γενιά να εκφραστούμε και να πούμε πράγματα. Αλίμονο αν γινόταν το αντίθετο. Ζούμε σε μια εποχή με τεράστιο όγκο πληροφοριών και η τέχνη είναι πολύ απενοχοποιημένη σε σχέση με άλλες εποχές. Θα ήταν περίεργο να μη βλέπουμε νέα παιδιά να αναζητούν αυτή τη δίοδο, όχι μόνο της υποκριτικής, μιλάμε για όλες τις τέχνες. Για παράδειγμα είναι τρομακτικά όμορφο αν δεις πόσα πολλά παιδιά θέλουν να γίνουν χορευτές πια και ειδικά τα αγόρια. Επίσης έχει αρχίσει και γίνεται δουλειά και από τα σχολεία. Αργά μεν, αλλά γίνεται. Δεν νοείται το 2019 να μην υπάρχει υποχρεωτικό μάθημα θεατρικής αγωγής. Όσο περισσότερο βάζουμε τα παιδιά από μικρά να έχουν τριβή με την τέχνη, τόσο πιο πολύ κόσμο θα βλέπουμε ανά τα χρόνια να την αναζητά.

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Δεν ξέρω αν είναι εύκολο να σου περιγράψω τα συναισθήματα οπότε θα σου περιγράψω τη διαδικασία που περνάω μετά από το τέλος μιας παράστασής.

Συνήθως κατεβαίνω απ' τη σκηνή με ένα τεράστιο χαμόγελο. Κατευθύνομαι προς στο καμαρίνι για να αλλάξω. Αναλογίζομαι πως πήγε η παράσταση, τι έγινε, τι δεν έγινε, τι πρέπει να προσέξω την επόμενη φορά. Καμιά φορά μέχρι να βγω απ' το καμαρίνι μπορεί να μην έχω πει και κουβέντα. Επιστρέφω στην κανονική ροή της σκέψεις μου όταν βγω έξω και μου μιλήσει κάποιος. Μιλάω με κόσμο, γελάω, κάνω αστεία και γενικώς προσπαθώ να μη δείχνω ότι στο κεφάλι μου συμβαίνουν εκρήξεις. Είναι πολύ η μεγάλη ικανοποίηση όταν καταλαβαίνω ότι προσέφερα κάτι έστω και σε ένα άτομο μέσα από την παράσταση, ακόμα κι αν δεν ήταν και η καλύτερη μου μέρα. Όταν πια ο κόσμος φύγει η ενέργεια και η υπερένταση που μου μένει δεν μου επιτρέπει να απομονωθώ και να πάω σπίτι. Θέλω απεγνωσμένα να βγω να φάω κάτι ή να πάω για ένα χαλαρό ποτό, παρ' όλο που ξέρω ότι αν βγαίνω έξω μετά από κάθε παράσταση στο τέλος του μήνα θα είμαι με άδεια τσέπη. Όταν φτάνω σπίτι προσπαθώ να αδειάσω το κεφάλι μου και αφήνω πίσω την παράσταση που πέρασε. Ηρεμώ και κοιμάμαι. Όσο για την επόμενη μέρα, πάντα με ανανεωμένες μπαταρίες, είμαι ανυπόμονος για τη στιγμή που θα ξανά ανέβω στη σκηνή.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Δεν μου έχει συμβεί ποτέ κάτι πολύ περίεργο. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Πολλά όμως μικρά πραγματάκια που έχω να θυμάσαι με χαμόγελο. Θυμάμαι σε μία απ' τις παράσταση του F*ckingMen, που κάναμε με τον Αντώνη Γαλέο, ήταν ένας θεατής που γελούσε πολύ έντονα και με ιδιαίτερο ήχο. Γενικώς ήταν μία παράσταση που σου επέτρεπε τη διάδραση με το κοινό και η απόσταση με τον θεατή ήταν πολύ κοντινή, οπότε κι εγώ κάποια στιγμή δεν κρατήθηκα με την ένταση που γελούσε και τον ρώτησα μέσα στην παράσταση αν είναι καλά. Το αποτέλεσμα ήταν να τον κάνω να γελάσει ακόμα πιο έντονα, να κοκκινίσει αρκετά και να παρασύρει σε γέλια και τους υπόλοιπους θεατές. Δεν ήταν κάτι το τρομερό αλλά ήταν απ' αυτές τις αυθόρμητες στιγμές που δημιουργείται απόλυτη σύμπνοια μεταξύ θεατών και ηθοποιού, που μου θυμίζουν γιατί αγαπώ τόσο πολύ το θέατρο.

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσω πολιτισμού και διασκέδασης;

Ας μην γελιόμαστε, ζούμε στην Ελλάδα. Μπορεί να μην έχουμε λεφτά να φάμε, αλλά πάντα θα έχουμε λεφτά για διασκέδαση. Δεν είμαι σίγουρος βέβαια αν μέσα στη διασκέδαση αυτή συμπεριλαμβάνεται και το θέατρο, αυτό που ξέρω όμως είναι ότι εν μέσω κρίσεις το θέατρο επέζησε και μάλιστα διπλασιάστηκε ο αριθμός των παραστάσεων που ανεβαίνουν κάθε χρόνο. Εννοείται πως αυτό έγινε και λόγο άλλων αναγκών που αφορούν τους ηθοποιούς (λόγοι οικονομικοί, καλλιτεχνικοί κλπ). Το σίγουρο, όμως, είναι ότι ένας μεγάλος αριθμός παραστάσεων επιβίωσε και ακόμα συνεχίζει να επιβιώνει. Άρα υποθέτω πως ναι, ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο ακόμα και εν μέσω κρίσης και μου δίνει μεγάλη χαρά και ελπίδα να σκέφτομαι ότι συμβαίνει αυτό, πρώτα απ' όλα σαν άνθρωπος και μετά ως ηθοποιός.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας;

Εύχομαι το μέλλον να μου φέρει συνεργασίες με νέους ανθρώπους. Πιστεύω πολύ στις συνεργασίες και όχι στις δουλειές ή στους ρόλους. Μ' αρέσει να παίρνω συνεχώς πράγματα από τους άλλους και άλλωστε νιώθω ότι έχω πάρα πολλά να μάθω ακόμα για την υποκριτική.

Τα σχέδια μου από την άλλη είναι να συνεχίσω την εκπαίδευσή μου και πιο συγκεκριμένα στο χορό. Είναι κάτι που με ενδιαφέρει πολύ και ήδη ασχολούμαι πιο επαγγελματικά μ' αυτό. Επίσης θέλω να κάνω κάτι δικό μου θεατρικά. Για την ακρίβεια ήδη το έχω βάλει μπρος. Θα είναι το πρώτο μου προσωπικό εγχείρημα να δημιουργήσω κάτι που με εκφράζει και να δείξω τι είναι για μένα το θέατρο.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Ακούστε.

Δείτε.

Ζήστε!