Παυλίνα Ζάχρα: "Το συναίσθημα μετά από κάθε παράσταση είναι ευγνωμοσύνη, για ότι δημιουργήσαμε, γεννήσαμε και αποτύχαμε «μαζί»"

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Όταν ήμουν μικρή είχα κατασκευάσει στο μυαλό μου μια έννοια για τον ηθοποιό, πως είναι λέει αυτός που μέσα στο κεφάλι του μπορεί και χωράει εκατομμύρια λέξεις, που είναι έτοιμες να εκραγούν τις οποίες ξέρει απέξω κι ανακατωτά και μπορεί και τις τιθασεύει! Στο τώρα, είμαι στην αναζήτησή μια άλλης εκδοχής, ίσως. Αλλά δεν βιάζομαι, έχω αρκετό χρόνο για να το ανακαλύψω.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Αυτό τον καιρό είμαι σε γυρίσματα με το "Κόκκινο Ποτάμι" σε σκηνοθεσία Μ. Μανουσάκη, που προβάλλεται κάθε Κυριακή στις 21:00 από το open tv. Μια σειρά εποχής που διηγείται την ιστορία της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και τις Μ. Ασίας. Ο ρόλος που υποδύομαι είναι η Λουσίν.   

Παράλληλα βρίσκομαι σε μια πολύ χειροποίητη παράσταση, «τα μπάσταρδα του Σίσυφου» του Γιώργου Αδαμαντιάδη σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λογοθέτη που θα λαμβάνει χώρα κάθε Δευτέρα και Τρίτη έως και τις 14 Απριλίου 2020 στο ΘΕΑΤΡΟ ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΑ (14). Πρόκειται για μια σύγχρονη τραγωδία, που εξετάζει την παράδοση της βεντέτας και την δημιουργία του οργανωμένου εγκλήματος στον Πειραιά κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 2000.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Ο καθένας έχει τους δικούς του πολύ ιδιαίτερους λόγους και στόχους. Έχει όμως πολύ ενδιαφέρον στο τέλος, το πάντρεμα όλων αυτών των επιλογών.

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Ευγνωμοσύνη για ότι δημιουργήσαμε, γεννήσαμε και αποτύχαμε «μαζί». 

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Νομίζω πως με επισκέπτονται αρκετά συχνά περίεργες καταστάσεις κάθε είδους στην σκηνή. Και είναι αυτό, από τα κομμάτια της δουλειάς μου που αγαπώ πολύ. Γιατί με ξαφνιάζει. Μια τέτοια περίεργη κατάσταση έζησα το καλοκαίρι του 18´ στην περιοδεία του Ορέστη με το ΚΘΒΕ στο θέατρο του Δίον. Ενώ στην σκηνή βρίσκεται ο χορός και η Ηλέκτρα πολύ φορτισμένοι εκείνη την στιγμή κάνει την εμφάνιση του ένας σκύλος. Αυτή η συνάντηση ήταν αριστούργημα. Ο σκύλος προσπαθούσε να συνδεθεί μαζί μας και εμείς να τον εντάξουμε, σαν να ήταν κομμάτι της ιστορίας μας. Αφουγκραζόταν κυριολεκτικά την στιγμή χωρίς να το κάνει θέμα. Πήρε μια παύση και ύστερα αποχώρησε. 

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσω πολιτισμού και διασκέδασης;

Ναι το πιστεύω, το βλέπω να συμβαίνει. Και φαίνεται πως έχει αρχίσει να αναζητά πολύ προσεκτικά τις επιλογές του ανάμεσα στις αμέτρητες που υπάρχουν τα τελευταία χρόνια.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Ιδανικά θα ήθελα να σώσω τη φύση από όλες τις καταστροφές. Κλαίω πολλές φορές για αυτό και τσακώνομαι άλλες τόσες πάνω από τους κάδους της ανακύκλωσης. Θέλω να μπορώ να αναπνέω και να αγαπώ.

Τώρα στα επαγγελματικά μου σχέδια είναι να συνεχίσω να εκπαιδεύομαι για το θέατρο και το σινεμά. Να ταξιδεύω. Να βρίσκομαι σε όμορφες δουλειές με ανθρώπους που θέλουν μοιράζονται. 

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Οι σκηνές τις ζωής είναι οι πιο αριστουργηματικές, αρκεί να τους δώσουμε το χώρο για να μας φανερωθούν.