Βίκυ Μιχαλοπούλου: "Κάθε παράσταση είναι και μια ευκαιρία προσωπικής και ομαδικής βελτίωσης κι εξέλιξης."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Όλα τα επαγγέλματα που σχετίζονται με τις τέχνες, και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, είναι πάρα πολύ δύσκολα. Όσοι τα επιλέγουν παρόλα αυτά, μάλλον δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, «είναι καημός» όπως λέει και ο Χατζιδάκις. Τα επιθυμούν, τους ταιριάζουν κατά μία έννοια. Οπότε θα βρουν και την εσωτερική δύναμη να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες. Η θέληση και η πίστη σε αυτό που κάνεις, πάντα δίνει δύναμη. Το πόσο «φως» όμως φέρει κάποιος είναι θέμα προσωπικότητας, όχι επαγγέλματος. Χαίρομαι πολύ όταν σε μια καθημερινή μου αλληλεπίδραση στην πόλη, συναντώ κινούμενες φωτεινές δέσμες να μου προσφέρουν τον φυσικό μου χυμό, να με εξυπηρετούν στα ΚΕΠ, να με διδάσκουν τη δεσπόζουσα μετ' ενάτης στη μουσική, να χτυπάνε στο ταμείο το γάλα που έχω αγοράσει, να μου κάνουν ένα σφράγισμα κ.τ.λ. Χαίρομαι πολύ όταν συναντώ αυτόφωτες δέσμες, πλήρως παρούσες στο τώρα τους, να αλληλεπιδρούν δίχως φόβο και μικροπρέπεια, αλλά με γενναιοδωρία, κατανόηση, φροντίδα, αλήθεια και αισιοδοξία. Δίνουν χαρά και αγάπη στον κόσμο και σίγουρα τον κάνουν πιο όμορφο. Αν λοιπόν ένας ηθοποιός ή κάποιο άλλο πρόσωπο, που το έργο του απευθύνεται σε πολύ κόσμο, φέρει αυτά τα χαρακτηριστικά, τότε απλά έχει τη δυνατότητα να αλληλεπιδράσει σε μεγαλύτερη κλίμακα. Όλα αυτά με αφορμή το υπέροχο αυτό τραγούδι του Χατζιδάκι. Από εκεί και πέρα, αν ήθελα να αποδώσω μία έννοια στον ηθοποιό, θα έλεγα ότι «Ο ηθοποιός είναι ένας παρατηρητής που ξέρει όλα τα μυστικά της ανθρωπότητας»...!

Η Σημασία να είναι κανείς ειλικρινής του Ο.Ουάιλντ-Σκην.Ο.Τζωρτζ

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Αυτόν τον καιρό με βρίσκετε στη Γαλλία, να συνεχίζω στο Πανεπιστήμιο Paris 8 το δεύτερο έτος του ελληνογαλλικού μεταπτυχιακού της Καλών Τεχνών Αθήνας «Τέχνη, εικονική πραγματικότητα και πολυχρηστικά εργαλεία καλλιτεχνικής έκφρασης». Toπεδίο έρευνάς μου είναι η ένταξη των ψηφιακών τεχνών στην performance. Eίμαι πολύ χαρούμενη που μου δίνεται η δυνατότητα να το κάνω αυτό στο Παρίσι, σε έναν τόπο τόσο διαπολιτισμικό και πλούσιο σε καλλιτεχνική δραστηριότητα. Την περασμένη εβδομάδα επισκέφτηκα για παράδειγμα μια ψηφιακή εγκατάσταση με 200 προτζέκτορες μέσα σε εκκλησία! Ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία!

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Δεν πιστεύω ότι ο κόσμος που επιλέγει συνειδητά τον χώρο της υποκριτικής και προσπαθεί πραγματικά να βρίσκεται μέσα σε αυτόν, είναι πολύς- τουλάχιστον όχι περισσότερος από τα άλλα επαγγέλματα. Απλά πλέον ο κόσμος, σε σχέση με παλιότερα, σπουδάζει, σπουδάζει πολύ! Οπότε γιατί να μην σπουδάσει κάποιος την τέχνη του θεάτρου, αν του αρέσει; Και γιατί να μην αρέσει σε πολλούς;

Δον Κιχώτης του Μ.Μπουλγκάκοφ-Σκην.Α.Πουλημά

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Εξαρτάται από το τι και πώς το βιώνει ο καθένας. Συνήθως επικρατεί πολύ μεγάλη χαρά. Είναι σαν γιορτή. Προσωπικά, νιώθω πάρα πολύ ευτυχισμένη, έχω πάρα πολλή ενέργεια και πεινάω πολύ(!), γι αυτό και μου αρέσει να πηγαίνω με αγαπημένα μου πρόσωπα για φαγητό και συζήτηση. Αυτές οι συζητήσεις είναι πολύ εποικοδομητικές. Σχεδόν όλοι μας, μετά από κάθε παράσταση, κάνουμε τον απολογισμό μας και προσπαθούμε να δούμε τι και πώς μπορούμε να βελτιώσουμε. Είναι σπουδαίο το ότι κάθε παράσταση είναι και μια ευκαιρία προσωπικής και ομαδικής βελτίωσης κι εξέλιξης.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Συμβαίνουν πολύ συχνά περίεργες καταστάσεις. Για να είμαι ειλικρινής, τις περιμένω πώς και πώς και διασκεδάζω πολύ όταν συμβαίνει κάτι. Είναι απόδειξη ότι η παράσταση είναι ένας ζωντανός οργανισμός που δεν μπορείς να προβλέψεις. Από τα πιο ωραία που μπορούν να συμβούν είναι όταν ξαφνικά η παράσταση συντονίζεται με τον χωροχρόνο της πραγματικότητας. Για παράδειγμα, σε μια παράσταση σε ένα πολύ δραματικό σημείο, ένας ήρωας έλεγε ότι «Δεν είναι και τόσο σημαντικό. Όλα τελείωσαν» και τότε ο ηθοποιός άνοιγε την πόρτα του θεάτρου κι έφευγε. Κι έτσι τελείωνε κι η παράσταση. Ένα βράδυ λοιπόν ο ηθοποιός λέει την ατάκα, ανοίγει την πόρτα και ξαφνικά ακούγεται από έξω η καμπάνα της εκκλησίας να χτυπά... ήταν τόσο συντονισμένο και ταιριαστό που κάλλιστα θα μπορούσε κάποιος να πιστέψει ότι ήταν σκηνοθετημένο. Σε μια άλλη παράσταση σε ανοιχτό θέατρο έτυχε, όταν τελείωσε η παράσταση και υποκλινόμασταν, να γεμίσει ο ουρανός πυροτεχνήματα! 

Τελέσιλλα του Γ.Χαλιακόπουλου-Σκην.Γ.Σταματίου

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσω πολιτισμού και διασκέδασης;

Έχω την αίσθηση πως όσο πιο δύσκολες γίνονται οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες, τόσο περισσότερο στρέφονται οι άνθρωποι προς την ψυχαγωγία τους μέσω των τεχνών. Στα δύσκολα, η τροφοδότηση του πνεύματος είναι η καλύτερη παρηγοριά, η καλύτερη παρέα.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας;

Αυτή τη χρονιά εύχομαι να ολοκληρώσω με επιτυχία το μεταπτυχιακό, να αποκτήσω πολλές γνώσεις και να μπορέσω να τις αξιοποιήσω όσο το δυνατόν πιο δημιουργικά στην τέχνη που αγαπώ, το θέατρο. Ο χώρος των ψηφιακών τεχνών είναι πάρα πολύ ενδιαφέρων κι έχει μεγάλο εύρος εφαρμογής. Μπορείτε να δείτε εδώ για παράδειγμα, ένα πρότζεκτ που κάναμε μαζί με την συμφοιτήτριά μου Άννα Γράδου στο πλαίσιο του μαθήματος «Υπολογιστική Δημιουργικότητα» που διδάσκουν η Άννα Λάσκαρη και ο Τάσος Κανέλλος. 

Το συγκεκριμένο πρότζεκτ βασίζεται στη λειτουργία των κυτταρικών αυτομάτων, είναι διαδραστικό και παράγει ζωντανά μουσική. Εύχομαι, λοιπόν, να ακολουθήσουν πολλά τέτοια πρότζεκτ, προσανατολισμένα κυρίως στον χώρο της performance.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Αν έχουν κάποια ανικανοποίητη επιθυμία βαθιά μέσα τους, να την αφήσουν να εκφραστεί, να την πιστέψουν, να δουλέψουν γι αυτήν χωρίς να φοβούνται τον χρόνο και σύντομα αυτή η επιθυμία θα πραγματοποιηθεί.